Zasady opracowania tekstu

I. Budowa artykułu

Każda publikacja zawiera: imię i nazwisko autora, afiliację; tytuł artykułu w języku polskim i angielskim; abstrakt, streszczenie artykułu oraz słowa klucze w języku angielskim; tekst zasadniczy artykułu z przypisami harwardzkimi (bibliograficznymi) oraz przypisami dolnymi (rzeczowymi; ewentualnie także rozbudowanymi lub nietypowymi, trudnymi do ujęcia w przypisach harwardzkich przypisami bibliograficznymi); materiał ilustracyjny (fakultatywnie); bibliografię załącznikową.

Notki o autorach są zamieszczane w odrębnym fragmencie publikacji.

II. Wytyczne ogólne

1. Zakresy: oznaczane dywizem bez spacji (1890-1898).

2. Zastosowanie kursywy: tytuły utworów literackich, dzieł plastycznych itp., dokumentów drukowanych, terminy i pojęcia obcojęzyczne. Tytuły wystaw, projektów, serii wydawniczych, definicje słownikowe terminów – notowane pismem prostym w cudzysłowie.

3. Podkreślenia autora – pismem półgrubym (BOLD).

4. Nazwy własne osób: za pierwszym razem w tekście pełne imię i nazwisko (Seweryn Mielżyński), dalej – jeśli kontekst nie wymaga powtórzenia imienia – tylko nazwisko (Mielżyński).

5. Nazwy własne instytucji: za pierwszym razem w tekście nazwa w pełnym brzmieniu (Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznańskie), dalej – konsekwentnie w całym artykule skrót w postaci skrótowca (TPNP) lub innej skróconej formy nazwy (Towarzystwo).

6. Cytaty:

- do trzech wersów – notowane pismem prostym w cudzysłowach;

- powyżej trzech wersów – bez cudzysłowów, zapisywane pismem prostym, wyróżnione mniejszym stopniem pisma oraz odstępem nad i pod cytowanym tekstem;

- pominięcia – oznaczane wielokropkiem w nawiasie kwadratowym;

- uzupełnienia niepochodzące z cytowanego tekstu – notowane w nawiasie kwadratowym;

- wyróżnienia stosowane w cytowanym tekście – bez zmian redakcyjnych, notowane jak w oryginale;

- wyróżnienia własne autora artykułu w cytatach – pismem półgrubym (BOLD), z dodatkowym wskazaniem na autora wyróżnienia, np. fragment wyróżniony przez autora [podkr. + inicjały autora].

7. Materiał ilustracyjny – wszystkie ryciny numerowane (Ryc. 1., Ryc. 2., Ryc. 3. ...) oraz opatrzone podpisami zawierającymi tytuł lub opis, a także niezbędne dane o autorze, źródle, autorze opracowania (np. wykresu), autorze fotografii itp., w zależności od specyfiki materiału ilustracyjnego.

Np.
Ryc. 1. Rozbójnik Fabiana Sarneckiego; fot. K. Fabiański

Ryc. 2. Zabytkowy piec – eksponat z Muzeum im. Mielżyńskich, za: Album miasta Poznania, Poznań [1920]

Ryc. 3. Edward hrabia Raczyński (1786-1845); za: www.edwardhrabia-raczynski-fotze-zbiorow-bibliotekiraczynskich,pic2,1080,1263,31801,show2

Ryc. 4. Zbrojownia w pałacu Raczyńskich w Rogalinie; za: „Przyjaciel Ludu", rok VII, 14 listopada 1840, nr 20, s. 153

III. Przypisy

1. Przypisy bibliograficzne

- Do jednej lub dwóch pozycji – w formie przypisów harwardzkich notowanych w nawiasach okrągłych, zwierających kolejno:

nazwisko autora bądź stosowany w całości skrót tytułu oraz rok publikacji, [przecinek], numer strony lub zakres,

np. (Wyrwa 1998, 23-25); (Wyrwa 2011a, 56; zob. też: Wyrwa 2011b, 22-57).

Uwaga! Jeśli w artykule pojawia się nawiązanie do więcej niż jednej pracy tego samego autora wydanej w tym samym roku – w bibliografii i w przypisach rozróżnione są dodatkowymi oznaczeniami literowymi (jak w ostatnim przykładzie).

- Do więcej niż dwóch pozycji – w przypisach dolnych, jeśli to możliwe – również notowane według podanego wyżej schematu.

- Do informacji zaczerpniętych ze źródeł internetowych (z datą dzienną dostępu do informacji pod podanym adresem), rękopisów (można zastosować jednoznacznie odsyłającą do pozycji podanej w bibliografii skróconą formę adresu) – w przypisach dolnych.

2. Przypisy rzeczowe – zamieszczane wyłącznie w przypisach dolnych.

IV. Bibliografia załącznikowa

1. Bibliografia załącznikowa stanowi wykaz wszystkich prac i źródeł, przywołanych przynajmniej raz w tekście (obejmuje także ryciny i informacje zawarte w podpisach).

2. Zapis adresów

- zgodny z zasadą przecinkową – poszczególne dane bibliograficzne oddzielone są przecinkami;

- z zastosowaniem polskich skrótów ( typu i in., red., tłum.), także w adresach tekstów obcojęzycznych;

- z zastosowaniem cyfr arabskich i rzymskich dla oznaczenia numerów, zeszytów, tomów, tablic, roczników – odpowiednio do zapisu w oryginale, z zachowaniem konsekwencji dla jednego tytułu (np. serii wydawniczej czy czasopisma);

- wszystkie informacje bibliograficzne zapisane cyfrą poprzedzone są polskim skrótem wskazującym, co oznacza podana liczba (t. - tom, z. - zeszyt, nr - numer, R. - rocznik, cz. – część itp.);

- prace w alfabetach niełacińskich – podane w transliteracji;

- informacje uzupełniające, dodane przez autora artykułu – w nawiasach kwadratowych.

Szczegóły zapisu – zob. IV. 4.

3. Bibliografia załącznikowa jest podzielona na trzy części: I – źródła (sprawozdania, statuty, ustawy, uchwały, kroniki itp., także teksty niedrukowane), II – literatura przedmiotu, III – źródła internetowe.

4. Układ pozycji w częściach I i II wyznacza

- porządek chronologiczny (dla prac zbiorowych, czasopism i innych publikacji, w których adresie nie można wskazać autora), te teksty podawane są w każdej części bibliografii jako pierwsze;

- porządek alfabetyczny (dla wydawnictw zwartych, artykułów; jeśli pojawia się więcej prac tego samego autora, podaje się je w kolejności od najstarszej do najnowszej).

Przykładowy układ bibliografii załącznikowej:

Źródła:
1900, „Postęp", nr 118.

1906, „Postęp", nr 217.

1917, „Kurier Poznański", nr 272.

1917a, „Goniec Wielkopolski", nr 241.

1917b, „Goniec Wielkopolski", nr 252.

1918, „Kurier Poznański", nr 53.

1920, Sprawozdanie Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu za rok 1919, Poznań.

[1922], Sprawozdanie Zarządu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk za rok 1921, Poznań.

Literatura przedmiotu:

1917, Katalog wystawy kościuszkowskiej w Muzeum im. Mielżyńskich w Poznaniu, Poznań.

1918, Wystawa doborowych dzieł malarstwa polskiego ku uczczeniu pamięci Józefa Brandta i A. Wierusz-Kowalskiego, Poznań.

2005, Muzeum Narodowe w Poznaniu – dzieje kolekcji malarstwa polskiego, w: Malarstwo polskie 1766-1945, oprac. D. Suchocka, Poznań.

2007, Ars una species mille. 150 dzieł na 150-lecie Muzeum Narodowego w Poznaniu ze zbiorów Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, red. D. Suchocka, Poznań.

2007, Statuty Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1856-2006, Poznań.

2008, Poczet członków Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1857-2007.

Materiały do Słownika biograficznego Wielkopolan, red. A. Pihan-Kijasowa, Poznań.

2011, Rys dziejów Wydawnictwa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk z bibliografią publikacji Towarzystwa 1856-2008, t. 1-2, red. A. Pihan-Kijasowa i D. Gucia, Poznań.

Dettloff S., 1916, Galeria obrazów Muzeum im. Mielżyńskich, Poznań.

Dettloff S., 1928, Zbiory artystyczne, „Roczniki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk", t. 50: Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Poznaniu w latach 1857-1927, Poznań.

Feldmanowski H., 1881, Galeria obrazów malarzy polskich znajdująca się w Muzeum imienia Mielżyńskich pod zarządem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Młyńska ul. 35, Poznań.

Gloger Z., 1903, Geografia historyczna ziem dawnej Polski, wyd. 2. poprawione, Kraków.

Głębocka-Piotrowska I., 1928, Galeria i jej mecenasi. Kolekcje plastyki T.P.N., „Kurier Poznański", nr 278.

Jagielska-Burduk A., Szafrański W., Górska M.A., 2013, Wirtualna Galeria im. Mielżyńskich. Historia – Idea – Prawo, Poznań.

Michałowski P., 1957, Zbiory artystyczne Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, „Roczniki Historyczne", R. 23 za rok 1957: Księga pamiątkowa w stulecie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań.

Pihan-Kijasowa A., Gucia D., Andrzejak M., 2012, Geografia i geologia w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, w: Dzieje nauk geograficznych i geologicznych na uniwersytecie w Poznaniu, t. 1, red. M. Marciniak, T. Czyż, A. Kaniecki i in., Poznań.

Trzeciakowski L., 1982, W dobie rozbiorowej, w: Veritate et scientia. 125 lat Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, red. A. Gąsiorowski, Warszawa – Poznań.

Wróblewski A., 1957, Historia zbiorów przyrodniczych Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, „Roczniki Historyczne", t. 23 za rok 1957: Księga pamiątkowa w stulecie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań.

Wysocka B., 1982, W Polsce międzywojennej, w: Veritate et scientia. 125 lat Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, red. A. Gąsiorowski, Warszawa – Poznań.

Źródła internetowe:

www.bracz.edu.pl/mjik/ (dostęp: 1 października 2014 r.).
www.lazienki-krolewskie.pl/collection (dostęp: 1 października 2014 r.).
www.muzarp.poznan.pl (dostęp: 30 września 2014 r.).

Liczba odwiedzin: 4108