Stojący w centrum Starego Rynku ratusz – siedziba Muzeum Historii Miasta Poznania – był pierwotnie jednopiętrowym budynkiem wzniesionym najpóźniej na przełomie XIII/XIV wieku. Z tego czasu pochodzą gotyckie piwnice (obecnie remontowane). W połowie XVI wieku włoski architekt Jan Baptysta Quadro przebudował ratusz i nadał mu reprezentacyjny charakter. Budynek uzyskał jednolitą renesansową bryłę zewnętrzną i nowy układ wnętrz z okazałą Wielką Sienią (Salą Renesansową). Ekspozycja, rozmieszczona w salach parteru, a także I i II piętra, opowiada o historii miasta i dziejach ratusza od czasów lokacji (1253 rok) do lat 50. XX wieku. Stojąc przed ratuszem, warto zwrócić uwagę na wizerunki królów polskich z dynastii Jagiellonów i Piastów, widoczne w pasie attyki i w arkadach bocznych loggii, oraz na znajdujący się w środkowej wieżyczce zegar ze słynnymi koziołkami (symbolem Poznania), trykającymi się codziennie o godzinie 12:00. Twórcą pierwszego mechanizmu, w 1555 roku, był mistrz Bartłomiej Wolff z Gubina.
